Ook al zit het tegen, ik geef niet op, ik zet door!

Ook al zit het tegen, ik geef niet op, ik zet door! Ik voel een blijdschap opkomen nu ik dit kaartje trek. Het klopt! Precies de boodschap die ik nodig heb nu. Ik zet door, ik zet door, ik zet door! Elke keer dat ik het tegen mezelf zeg voel ik mijn goede gevoel groeien, ik krijg meer energie, voel me fitter en krijg veel zin om mijn doel te halen. Het grappige is dat deze gedachte (ik zet door), net voordat ik het kaartje pak, door mijn hoofd vliegt. Toeval, of toch niet? Afgelopen vrijdag had ik een mooi voorval waarin ik werd uitgedaagd op dit onderwerp. De kids waren vrij van school en had ik het idee opgevat schuimpjes te bakken met mijn dochter. Dochterlief erg enthousiast en blij met mijn goede idee. Hup aan de slag dan maar. Met haar creatieve brein voegde ze daar aan toe dat ze naast witte, ook graag andere kleuren schuimpjes wilde en het liefste ook nog gemengd met meerdere kleuren door elkaar. De uitdaging begon. Poging nummer 1. We gooien het ei (maar 1, want ik heb niet zoveel eieren meer) in de bak en beginnen met mixen. Het ei begint wat op te stijven, maar niet helemaal zoals ik had verwacht. Ik kreeg het gevoel dat er iets niet klopte. Ongeveer tegelijkertijd zegt mijn dochter tegen zuslief die langskomt: dit is echt knap, we gaan witte schuimpjes maken terwijl er ook eigeel in de bak zit. Ja, daar was 't, mijn foutje. Van lichtgeel kunnen we onmogelijk wit maken tijdens het bakken en ik kon me van vroeger herinneren dat ze toch echt wit horen te zijn. Ik kijk opnieuw in het recept en zie inderdaad dat ik alleen de eiwitten had moeten gebruiken. Oh, jee. Dat verklaart een hoop! Opnieuw dan maar. Poging nummer 2: Opnieuw een ei in de bak en lekker mixen. Er staat 'heel stijf'. Wanneer we daar in mijn beleving zijn gooien we de suiker erbij. En dan gebeurd het. Van ons stijve eiwit blijft niets over, het is een papje geworden. Help, hier kunnen we geen toefjes van maken. Conclusie: waarschijnlijk was het toch nog niet stijf genoeg. Dan nog een poging. Poging nummer 3: Mijn dochter wil nu zelf het eiwit in de bak doen. Dit ging lang goed tot het eigeel barste en het toch ook in de bak lekte'. Weer een ei minder en nog geen resultaat. Met nog twee eieren in de doos ging het er nu wel om spannen. Gaan we door of geven we op? Ineens borrelde er echt een heel sterk gevoel vanuit mijn buik naar boven en ik dacht: Schuimpjes bakken kan toch niet zo moeilijk zijn? Ik ga door tot ik geen eieren meer heb of totdat het gelukt is. Mijn dochter zal leren dat doorzetten loont! Dus we begonnen nog een keer. Poging nummer 4: Missie witte schuimbeslag geslaagd! We stoppen het beslag netjes in de spuitzak om de toefjes te maken. Ze knijpt, maar oh nee, er komt net zoveel beslag uit een gaatje in de zak als uit de spuit. We hebben erom gelachen en geconstateerd dat we heel bijzondere schuimpjes gaan eten straks. Tjonge, jonge, hoe kun je dit toch verzinnen. Met het laatste ei dan nog het gewenste resultaat? Poging nummer 5: Jaaaa! Missie roze schuimpjes in de juiste vorm geslaagd! Hè, hè! We zijn enthousiast, blij, opgelucht en trots dat het ons is gelukt! Wij kunnen schuimpjes bakken. Na het bakken in de oven hebben we er heerlijk van gesmuld. Het resultaat mocht er zijn! En die inspanning, daar dachten we al lang niet meer aan.... Ook al zit het tegen, ik geef niet op, ik zet door! Dit is wat ik jou en jouw kind(eren) ook gun. Doorzetten om dat te bereiken wat jij/jullie graag willen leren. Want ook jullie kunnen het! Het is echt minder moeilijk dan dat het lijkt. Soms weet je alleen nog niet hoe je dit moet bereiken, of pak je iets net even niet helemaal handig aan. In beide gevallen help ik jullie graag. Ik ken de stappen van 'het recept en samen gaan we kijken welk stapje het bij jullie nog niet helemaal lukt. Waar loopt jouw kind tegenaan en waar geeft het op waar het eigenlijk door mag zetten? En wat is het eerste dat er in jouw opkomt, waar jij weleens wat meer in zou mogen doorzetten?