Ik kan om hulp vragen wanneer ik dat nodig heb

Wauw! Al een poosje heb ik in mijn hoofd dat ik graag een nieuwsbrief of blog wil gaan opstellen, maar allerlei gedachtes en oordelen over mezelf en mijn mogelijkheden weerhielden me er van om het daadwerkelijk te gaan doen. Wat heb ik mensen nou te bieden? Wat ik weet, dat weet toch iedereen? Waar moet ik dan over schrijven? Waarom zouden mensen het interessant vinden om iets te lezen wat ik schrijf? En zo nog vele anderen. Herkenbaar? Is er ook iets dat jij graag zou willen maar wat jij niet doet? Welke gedachtes of gevoelens zitten jou in de weg? En welke hulp zou jij wel kunnen gebruiken om het wel te gaan doen? Afgelopen periode heb keer op keer ervaren dat ik om hulp kan vragen wanneer ik dat nodig heb en dat ik dit dan vervolgens ook krijg! Op allerlei onverwachte manieren krijg ik ineens antwoorden op vragen waar ik over na aan het denken ben. Zo heb ik mezelf voorgenomen dit jaar de hoeveelheid klanten in mijn praktijk te laten groeien. Maar hoe doe je dat? Hoe bereik ik de mensen die uiteindelijk opbellen om van mijn diensten gebruik te willen maken? Verder dan foldermateriaal maken en uitdelen, een krantenadvertentie en mijn huidige netwerk inlichten kon ik niet echt bedenken (daarna bleven mijn gedachten in dezelfde cirkeltjes tollen). Toch had ik het idee dat er ook andere manieren moesten zijn, maar hoe? Tot dan toe blind voor alle nieuwsbrieven die mijn mailbox uitpuilde, alle filmpjes, e-books en webinars die aangeboden worden op websites, speelde ik met die vraag in mijn gedachten. Bij één van de zeldzame keren dat ik facebook opende (en mezelf hier eigenlijk wat over verbaasde terwijl ik het deed) viel mijn oog prompt op een buisnesscoach die gratis webinars aanbied over dit onderwerp. WAUW! Ik was echt superblij. Hoe was dit nu toch mogelijk. Ik denk er over na en ineens is daar iemand met een oplossing. Timing kon niet beter. Dus ik heb me aangemeld en kreeg antwoord op mijn vraag hoe ik dit kon gaan aanpakken. Opluchting en enthousiasme. Hier heb ik wat aan! Oké dit ga ik doen. Maar dan, HELP, dit is eng! Een soort noodzakelijkheid voordat mensen weten dat ik er ben en wat ik hen kan bieden, is dat ik ze dit laat weten. Dus dat ik laat zien dat ik er ben en dat ik vertel wat ik doe en waarmee ik iemand kan helpen. Dit is geen enkel probleem als iemand mij belt. Maar dit wordt een heel ander verhaal als ik actief naar buiten toe moet treden. Spannend, want wat nou als de mensen het afkeuren, niet leuk vinden, negatieve kritiek hebben? Wat nou als ze niet op mij zitten te wachten? De nieuwe hobbel is gesignaleerd. De volgende hulp was echter ook onderweg, want opeens vind ik in mijn mailbox een uitnodiging om met een kraampje op een zorgmarkt te komen staan. En dit tijdens een evenement voor een doelgroep die mij prima past. Timing was weer perfect en weer vroeg ik me af, hoe is dit mogelijk, in alle 4 jaar eigen praktijk heb ik nog nooit zo een mail gehad en nu wel. Bijzonder! Tijdens het lezen was ik direct enthousiast, maar mijn hoofd wist dit enthousiasme snel te begraven. Wat moet ik dan zeggen? Is het wel echt geschikt? Ik heb dat nog nooit gedaan. Mensen zijn toch niet geïnteresseerd in mijn zorgaanbod als ze een leuke activiteit komen doen met hun kind? Weet je wat ik dan nog allemaal moet regelen? enz. Opnieuw was er hulp onderweg. In gesprek met een collega vertelde zij me dat zij zoiets al geregeld gedaan heeft, hoe ze het heeft aangepakt en wat het haar heeft opgeleverd. Precies de informatie die ik nodig had mijn angst te overwinnen en op te bellen om te zeggen dat ik het ging doen. Inmiddels heb ik het gedaan en vond ik het erg leuk! Om in gesprek te raken met de mensen heb ik gebruik gemaakt van Okidootjes. Een kaartenset met positieve gedachten over verschillende onderwerpen. De mensen mochten een willekeurige kaart omdraaien om hun helpende gedachte te vinden. Dit bleek een mooie start voor erg leuke gesprekken en de eerste (nieuwe) klant heeft zelfs al gebeld. Dank je wel! Ineens brengt me dat ook op het idee hoe ik kan starten met de onderwerpen van mijn nieuwsbrief/ blog. Ik trek een kaartje en dat wordt het onderwerp. Simpel toch! Ik voelde een klein feestje plaatsvinden in mijn lijf want dit is iets wat ik kan! Hè hè, eindelijk een concreet idee als basis. En vandaag is het moment van actie. Mijn eerste kaartje is: ik kan hulp vragen wanneer ik dat nodig heb en de tekst heb je inmiddels kunnen lezen. Mijn hulpvraag aan jou is nu of je zoveel mogelijk mensen wilt vertellen over mijn bestaan en of je mij wilt laten weten wat je vind van mijn eerste tekst en hoe ik ze kan aanscherpen om jou te helpen.